عوارض و خطرات ایمپلنت دندان
اگر شما هم جز افرادی که در پایین ذکر کردیم هستید، ایمپلنت برای شما مناسب هست :
۱-اشخاصی که به هر دلیلی بی دندانی دارند.
۲-از سن ۱۸ به بالا و زیر ۱۸ سال توصیه نمی‌شود.
۳-اشخاصی که دارای بیماری زمینه ای هستند ازجمله قلبی یا کلیه یا موارد دیگر به صلاح دید و مشاوره پزشک مربوطه و مجوز لازم می توانند ایمپلنت بگذارند.
۴ -در مورد بیماری قند در صورت کنترول بیماری می توانند از این درمان استفاده کنند.
دندانپزشک شما با کنترل شرایط استخوان و لثه شما و عکس هاى مربوطه جراحى رو انجام می دهد
ایمپلنت ها کشور سازنده و مبدا دارندو بر اساس یه سرى ایده آل ها تقسیم می شوند.
عوارض ایمپلنت دندان می تواند کوتاه مدت و یا بلند مدت باشد که برخی از این عوارض به دلیل مراجعه به افراد غیر متخصص به وجود می آید. بنابراین انتخاب پزشکی متخصص ایمپلنت دندان می تواند میزان عوارض این موضوع را به شکل چشم گیری کاهش دهد. علاوه بر این رعایت نکات بهداشتی دهان و دندان هم عامل دیگری است که می تواند شما را هر چه سریعتر از شر عوارض ایمپلنت دندان خلاص کند. از خطرات و عوارض ایمپلنت دندان می توان به موارد زیر اشاره کرد :
عفونت در محل کاشت
امکان آسیب به سایر دندان ها
آسیب عصبی که می تواند باعث درد، بی حسی، سوزن سوزن شدن لثه ها، لب ها و چانه فرد شود.
مشکلات سینوسی هنگامی که ایمپلنت های دندان قرار داده شده در فک بالا از یکی از حفره های سینوس شما بیرون می زند.
اگر شرایط زیر را دارید ایمپلنت ممنوع
اکثر افراد کاندید مناسبی برای کاشت ایمپلنت هستند. در صورتی که استخوان فک کافی داشته باشید که به شما اجازه دهد پایه ایمپلنت را در استخوان فک بکارید و به بیماری های پریودنتال نیز دچار نباشید؛ مانعی برای کاشت ایمپلنت وجود نخواهد داشت. اما معمولاً دندانپزشکان کاشت ایمپلنت را به افراد زیر توصیه نمی‌کنند:
- افراد سیگاری
- افرادی که به بیماری سیستم ایمنی دچار هستند یا داروهایی در ارتباط با آن مصرف می‌کنند.
- افرادی که رادیو تراپی انجام میدهند.
- بیمارانی که مبتلا به دیابت کنترل نشده هستند.
در هر صورت نمی توان گفت که درصد موفقیت کاشت ایمپلنت دندان برای همه یکسان است. دندان پزشکان افرادی را که دچار بیماری سیستم ایمنی و یا بیماری های خاص هستند با مشورت پزشک مربوطه تصمیم به کاشت یا عدم کاشت ایمپلنت می کنند.
مراحل کاشت ایمپلنت دندان
جراحی ایمپلنت دندان معمولاً یک جراحی سرپایی است که به صورت مرحله ای و با زمان بهبودی بین مراحل انجام می شود. روند قرار دادن ایمپلنت دندان شامل مراحل زیر می باشد:
معاینه فرد و تعیین نوع و تعداد ایمپلنت
برداشتن دندان آسیب دیده ( کشیدن دندان ) در صورت نیاز
آماده سازی استخوان فک ( پیوند استخوان ) در صورت نیاز
کاشت پایه ایمپلنت
رشد و ترمیم استخوان
انتخاب رنگ و انجام قالب گیری و ارسال برای لابراتور
قرار دادن نهایی ایمپلنت
مراقبت های پس از اتمام درمان
طول مدت درمان ایمپلنت به چند عامل بستگی دارد که با توجه به هر بیمار متفاوت است.
اگر حجم استخوانی که قرار است ایمپلنت در آن کار گذاشته نشود، کافی نباشد، دندانپزشک مجبور است که پیوند استخوان انجام دهد.
در این زمان ایمپلنت با استخوان فک یکپارچه می شود اجتناب از اعمال فشار بر ایمپلنت دندان در زمان بهبود اهمیت زیادی دارد.
بعد از سپری شدن زمان بهبودی، ایمپلنت دندانی از جهت درآمیخته شدن درست با استخوانهای اطراف بررسی می شود، زمانی که این موضوع تایید شود یک پروتز از طریق پیچ به پایه متصل می شود.
درمان ایمپلنت از مرحله کاشت (جراحی) تا روکش روی ایمپلنت (پروتز) یا به اصطلاح طول درمان ایمپلنت، به طور معمول سه الی شش ماه زمان نیاز دارد.
نکته حائز اهمیت اینکه ایمپلنت بر خلاف دندان از سپر دفاعی کم تری برخوردار می باشد. در نتیجه بایستی جهت مراقبت ایمپلنت و بهره مندی طولانی از آن، نکات بهداشتی و مراقبتی را با دقت و حساسیت بیشتری در نظر داشته باشیم.
اگر بافت اطراف ایمپلنت دچار عفونت شود قطعا علایم درد و حساسیت بسیار کمتری نسبت به دندان طبیعی خواهد داشت.
حتی تا زمان تخریب زیاد استخوان استخوان اطراف آن ممکن است متوجه علائم آن نشوید.
بهترین راه حل برای آگاهی از وضعیت بافت اطراف ایمپلنت، مراقبت های مکرر و معاینات منظم در طول زمان توسط دندانپزشک معالج می باشد.
نکته بسیار مهم اینکه در عرض کمتر از چند ماه یک ایمپلنت می تواند در اثر تخریب استخوان از دست برود و زمانی متوجه آن می شود که ایمپلنت را بایستی خارج نمودوبرای جبران آن درمان های طولانی وپرهزینه لازم خواهد بود.
در راستای حفظ و نگهداری ایمپلنت های خود
چند نکته ویژه را یادآور می شویم:
۱-مسواک و نخ دندان یا نخ سوپرفلاکس”مخصوص بریج ها”بصورت روزانه و دقیق
۲-استفاده از دهانشویه در صورت تجویز پزشک معالج
۳-استفاده واترجت برای بریج ها و ایمپلنت های تمام فک
۴-معاینات با فواصل منظم”سال اول هر ۶ ماه”و در طول سال های آتی بصورت سالانه. البته این فواصل زمانی با مشورت پزشک مشخص می گردد.
۵-در موارد پیچیده درمانی بایستی روش های خاص مراقبتی را رعایت نمایید. بطور مثال واترجت، سوپرفلاس، موادضدعفونی کننده زیر لثه ای و…
0 نظر
ارسال نظر
مطالب مرتبط
